امام حسين (ع) و يارانش زيباترين جلوه هاي جوانمردي و فتوت را در حماسه عاشورا از خود نشان دادند، چه با حمايتشان از حق ، چه با جانبازي در ركاب امام خويش تا شهادت و چه در برخورد انساني با ديگران حتي دشمنان . در كوفه وقتي «هاني » را به اتّهام پنهان كردن «مسلم » در خانه اش دستگير كرده و به دار الاماره بردند، ابن زياد از او خواست كه «مسلم » را تحويل دهد، ولي او اين را نامردي دانست و در جواب گفت :

«به خدا سوگند! هرگز او را نخواهم آورد، آيا مهمان خود را بياورم و تحويل دهم تا او را بكشي ؟ به خدا قسم ! اگر تنهاي تنها و بدون ياور هم باشم ، او را تحويل نخواهم داد تادر راه او كشته شوم ».

در مسير، وقتي امام (ع) با لشكر حرّ برخورد كرد وقتي يكي از اصحابش پيشنهاد كرد كه اينان گروه اندكند و جنگ با اينها آسان تر از نبرد با گروه هايي است كه بعداً مي آيند، در جواب فرمود: «من شروع به جنگ نمي كنم ».

و صحنه ديگر آب دادن به سپاه تشنه حرّ بود كه حضرت حتي آن كه از همه ديرتر رسيده بود را سيراب كرد.