يكي از خصلت هاي پسنديده ، غيرت است و خداوند نيز بندگان غيرت مند خود را دوست دارد.

در حادثه عاشورا جوانان بني هاشم پيوسته اهل بيت حضرت را در طول سفر درخيمه ها محافظت مي كردند، شب ها با حراست آن ها ـ به ويژه قمر بني هاشم ـ زنان حرم آسوده و بي هراس مي خفتند.

خود حضرت نيز تا وقتي كه زنده بود، نتوانست تحمّل كند كه نامردان به حريم ناموس او نزديك شوند تا جايي كه نوشته اند: حضرت در حمله هاي خود نقطه اي در ميدان نبرد انتخاب كرده بود كه نزديك خيام حرم باشد تا در صورت حمله دشمن كسي متعرض مخدّرات نشود.

در واپسين لحظات هم كه مجروح بر زمين افتاده بود، وقتي شنيد كه گروهي ازسپاه دشمن قصد حمله به خيمه ها و تعرّض به زنان و كودكان را دارند بر سرشان فرياد برآورد:

«اي پيروان آل ابوسفيان ! اگر دين نداريد و از معاد نمي ترسيد، لا اقل در دنيا آزاده مرد باشيد... من با شما مي جنگم و شما با من مي جنگيد، به زنان كه نبايد تعّرض كرد! تاوقتي من زنده ام طغيان گرانتان را از تعرّض به حرم من باز داريد».