عبدالله بن فضيل از امام صادق (ع) مي پرسد: اي فرزند رسول خدا! چگونه است كه روز عاشورا بزرگ ترين روز مصيبت و حزن و اندوه و گريه است و حتي از روز وفات پيامبر و حضرت زهرا و امير المؤمنين و امام مجتبي : نيز مصيبتش افزون تر است فرمود:

روز حسين بالاترين مصيبت را بر تمام روزهاي سال دارد، زيرا پنج تن اهل كساگرامي ترين انسان ها نزد خدا بودند، روزي كه پيامبر از دنيا رفت ، وجود امير المؤمنين (ع) وفاطمة زهرا و حسنين (ع) براي مردم ماية عزا و تسلاّي خاطر بود، پس روزي كه فاطمه از دينا رفت وجود آن سه بزرگوار براي مردم تسليّت بود و روزي كه اميرالمؤمنين (ع) از دنيا رفت وجود حسنين ماية تسلاّي خاطره ها بود و روزي كه مجتبي ازدنيا رفت ، وجود حسين (ع) ماية عزا و تسليّت بود، ولي هنگامي كه حسين (ع) به شهادت رسيد، هيچ يك از اهل كسا باقي نمانده بود كه براي مردم ماية تسلي خاطرها باشد، لذا ازدنيا رفتن حسين (ع) مانند از دنيا رفتن اهل كسا بود چنانچه وجودش مانند وجود

همه شان بود.