جامعه شيعه در ابعاد مختلفي تحت تأثير حادثه كربلا قرار داشته است . اما اين كه تصور شود اين تأثير تنها در بعد سياسي بوده ، صحيح نيست به عكس تأثير حادثه كربلا بيشتر غير سياسي بوده است ؛ يعني الهي بوده و از طرف خود پروردگار هدايت مي شد. درآن زمان اوضاع عمومي اسلام و مسلمين بسيار ناراحت كننده بود. فعاليت ها و تبليغات مسموم عليه علي (ع) و آل علي و نيز تحريفات و بدعت هايي كه زيركانه در اسلام داخل كرده بودند، اوضاع را براي نابودي تدريجي اسلام و محو نام محمّد(ص) آماده كرده بود.خلافت الهي به حكومت سلطنتي تبديل شده بود. روح شريعت اسلام ؛ يعني پرهيزگاري و عدالت در اجتماع ديده نمي شد و از احكام اجتماعي دين فقط جمعه و جماعات آن هم به صورت تشريفاتي وجود داشت و گاهي همين صورت تشريفاتي هم به بدعت و بلكه فسق و فجور مي گراييد. اكثر كساني كه زمان پيامبر(ص) او و وحي را درك كرده بودند، رفته بودند و در رأس همين جامعه هم يك حاكم فاسق و فاجر چون يزيد نشسته بود كه به خود لقب اميرالمؤمنين و خليفه مسلمين داده بود. در چنين وضع خطرناكي حسين (ع) پاي فشرد و عزم جهاد راسخ كرد و با تعداد معدودي از ياران و همراه زنان و كودكان به استقامت برخاست و فرياد بيدار باش به مسلمين سرداد كه تا به حال آن فرياد مانده و خواهد ماند و نمونه اش را هم كه در انقلاب و هم در جبهه هاي حق عليه باطل به فرزندان شيعيان داده بود، ديديم .