چنان كه مورّخان مي گويند، پس از مرگ معاويه در نيمه ماه رجب سال 60هجري يزيد به وليد بن عتبه بن ابي سفيان ، حاكم مدينه ، كه از امام حسين براي خلافت او بيعت بگير و به وي فرصت تأخير در اين كار را ندهد. با رسيدن نامه يزيد، حاكم مدينه حسين بن علي (ع) را خواست و موضوع را با او در ميان گذاشت . امام حسين (ع) كه از قبل با ولي عهدي يزيد مخالف بود، اين بار نيز مخالفت كرد. زيرا بيعت با يزيد نه تنها تأييد حكومت او بود بلكه به معناي تأييد به علت بزرگي هم چون تأسيس رژيم سلطنتي بود كه معاويه پايه گذاري كرده بود.

چند روز فشار بر امام وارد ساخت تا اين كه بر اثر فشار حضرت در 28 رجب با اعضاي خانواده و گروهي از بني هاشم مدينه را به طرف مكه ترك گفتند و سوم شعبان وارد مكّه شدند. انتخاب مكّه چند مزيّت سياسي داشت كه بماند. ولي در هر حال اين موضوع روشن است كه امام قبل از دعوت كوفيان ، چون كه در برابر فشار حكومت يزيد ازخود مخالفت نشان داده بود باز هم بيعت نمي كردند و به هر نحو اين قيام صورت مي گرفت .