در سوره منافقون آمده است : «خداوند عزيز است و عزّت را براي خود و پيامبران و صاحبان ايمان قرار داده است .» صبح عاشورا در طليعه نبرد امام ضمن سخناني فرمود:«به خدا، قسم ! آنچه را از من مي خواهند (يعني تسليم شدن ) نخواهم پذيرفت ، تا اين كه خدا را آغشته به خون خود ديدار كنم ». در خطابه پر شور ديگري در كربلا، خطاب به سپاه كوفه در ردّ درخواست ابن زياد مبني بر تسليم شدن و بيعت فرمود: «ابن زياد مرا ميان كشته شدن و ذلّت مخيّر قرار داده ، هيهات كه من جانب ذلّت را بگيرم . اين را خدا و رسول و دامان هاي پاك عترت و جان هاي غيرت مند و با عزّت نمي پذيرند. هرگز اطاعت فرومايگان را بر شهادت كريمانه ترجيح نخواهم داد.»

ستم پذيري و تحمل سلطه باطل و سكوت در برابر تعدّي و زير بار منّت دونان رفتن و تسليم فرومايگان شدن و اطاعت از كافران و فاجران ، همه و همه از ذلّت نفس وزبوني و حقارت روح انساني سرچشمه مي گيرد. بيش از همه امامان ، از امام حسين (ع) مطالبي درباره مسئله كرامت و عزّت نفس نقل شده است . استاد شهيد مطهري مي فرمايد: امام حسين (ع) مرگ با عزت را بهتر از زندگي با ذلّت مي دانست . جمله معروف امام حسين (ع) «هيهات منّا الذلّة » عجيب است و از آن جمله هايي است كه تا دامنه قيامت از آن حرارت و نور مي تابد. حماسه و كرامت و عزت و شرافت نفس مي بارد.

پس كساني كه دم از روشن فكري و قرائت هاي مختلف از دين مي زنند و گاه گاهي مي گويند كه امام حسين فداي گذشته پدر و فداي خشونت طلبي خودش شد، بايد به آنان گفت ، اي تاريك فكران اهول ، شما اسلام شناس نيستيد كه هيچ ، اصلاً اسلام دردل شما رسوخ نكرده و اصلاً امام حسين (ع) را هم شمه اي نمي شناسيد و با اين افكار تاريك به امام حسين (ع) و اسلام نزديك نمي شويد بلكه درست به نقطه مركزي اسلام آمريكايي نزديك مي شويد.