يكي از اعجازهاي حادثه كربلا، زنده ماندن آن است و هرچه از زمان آن مي گذرد، تازه تر و شفّاف تر مي گردد و قلوب انسان ها را به خود معطوف مي سازد. رسول خدا(ص)مي فرمايد: «ان ّ لِقتل الحسين حرارة في قلب المؤمنين لا تبرد أبداً؛ براي شهادت امام حسين (ع) حرارت و گرمايي در دل هاي مؤمنان است كه هرگز سرد و خاموش نمي شود.» بني اميه از طرح واقعه كربلا، انديشه اي جز براندازي و ريشه كن كردن شجره طيّبه مطهّر رسول الله (ص) در قالب شهادت آفرين فرزند پيامبر اكرم (ص) و پنجمين اهل كساء نداشتند. آنان در اين واقعه ، از هر جنايتي فروگذار نبودند؛ مانند شهادت طفل شيرخوار و يا تاختن با اسب ها بر پيكر مطهر آنان و يا تخريب بارگاه آن معصوم مظلوم ويا هتك حرمت هاي ديگر اما پس از گذشت چهارده قرن هنوز همان طراوت و شكوه وجلال را داشته و هر روز بر عظمت آن افزوده مي گردد.

اينك مي بينيم كه نه تنها امام حسين (ع) و يارانش مورد تكريم و احترام شيعيان جهان است كه جايگاه ويژه اي در قلوب ديگر اديان آسماني قرار دارد و بسياري از پيروان آيين هاي غير اسلامي نه تنها به آنان احترام قائلند بلكه براي گشايش مشكلات خود به آنان تمسّك مي جويند و نذري مي دهند.

به نظر مي رسد رمز جاودانگي اين واقعه الهي اين است كه اوّلاً اهداف عاليه حضرت و ثانياً الهي بودن اين حركت است چنان كه گفته شده ، با يكي بساز بر همه درتمام دوران بناز.