شب هشتم

بسم الله الرحمن الرحيم

السلام عليك يا اباعبدالله و علي الارواح التي حلت بفنائك

الهي الحقنا بصالح من مضي و اجعلنا من صالح من بقي. [1] .

قالت فاطمة عليها السلام: «خياركم الينكم مناكبه و اكرمهم لنسائهم». [2] .

بهترين شما كسي است كه شانه هايش رام تر و مهربان تر است و براي بانوان خود با كرامت و اكرام بيشتر.

آدم ها به خاطر راحت طلبي و برتري طلبي، ديگران را به زير بار مي كشند و از نقطه ضعف هاي آن ها براي تسخير آن ها استفاده مي كنند.آن ها كه زرنگتر هستند بار خود را با منت بر شانه هاي ديگران مي گذارند و آن ها را خام مي كنند.وقتي آدمي بيشتر فهميد، زرنگي را در اين مي بيند كه خالي و با ظرفيت خنثي حركت نكند، اين جاست كه منت مي پذيرد و بار مي كشد.با اين مهرباني و باربرداري وهم خودش دست خالي نمانده و هم درس مهرباني و عهده داري را به ديگران داده است.


نكته ي مهم اين است كه در اين عهده داري، تحقير و منت گذاشتن نباشد، بل كرامت و بزرگواري، در اكرام و بزرگداشت كساني است كه به خاطر ضعف آن ها بار آن ها را برداشته اي.با تحقير، ذلت و نفرت را در دل هاي خسته مي نشاني.با اكرام، عزت و محبت و سبقت و مسارعت را به آن ها منتقل مي سازي و همكاران و همراهان بيشتري تكثير و تربيت مي نمايي و همين توليد و تكثير علامت خوبي تو و رشد بيشتر توست.انفاق خوب و بخشش و بار برداشتن خوب، هم به كثرت مال و دولت و نعمت و هم به تكثير منفق و بخشنده در جمع، و هم به وسعت و فراغت در وجود منفق مي انجامد، تا آن جا كه خوف و حزني نداشته باشد.شايد بتوان اين سه نكته را كه در آيات انفاق سوره ي بقره مطرح است، در اين آيه از اوايل سوره بدست آورد؛ «بلي من اسلم وجهه لله، و هو مسحن فله اجره عند ربه، و لا خوف عليهم و لا هم يحزنون». [3] .

كسي كه رويش را براي خدا واگذاشته، و كسي كه به خوبي بخشنده است، همراه اين اسلام و احسان، پاداش او به سود اوست و براي اوست و اين پاداش در صندوق و در زمين و در معرض خطر نيست، كه در حضور پروردگار اوست.

پس اين مرحله ي اول است كه نعمت هاي او از دست نرفته، به پاداش رسيده و اين پاداش در جايگاه امن قرار گرفته است.مرحله ي ديگر در «لا خوف عليهم و لا هم يحزنون» نهفته است كه پاداش امن و دور از ترس و اندوه براي آن هاست و در همين مرحله از پاداش، مرحله ي ديگري هم آمده، چون به سبك و سياق جمله


بايد ضمير مفرد مي آمد، مثل «فله اجره عند ربه» كه مفرد آمده، در حالي كه در «لا خوف عليهم»، ضمير جمع بكار رفته و اين جمع از تكثير محسن و بخشنده خبر مي دهد كه؛ «مثل الذين ينفقون اموالهم في سبيل الله كمثل حبة انبتت سبع سنابل في كل سنبلة مأة حبة». [4] .

داستان كساني كه در راه خدا مي بخشند مثل داستان دانه اي است كه هفت سنبله آورده و در هر كدام صد دانه نشسته و اين گونه احسان به تكثير مال و امن روحي و تكثير منفق بخشنده و محسن خالص مي انجامد.