اين مجموعه از تعليمات و آگاهي ها از معصوم و وحي بدست آمده، و اين بينش ها و نگرش ها به انسان و جهان و درد و رنج و زشتي و زيبايي و درگيري و مبارزه و زندگي و مرگ.اين ها با طرح و تقدير و مديريت و اجراء و تربيت و سازندگي و نوع سازمان و تشكل جديدي همراه مي شود كه ضرورت وحي و معصوم را با خود دارد و احياي امر آن ها را مي خواهد.چون آدمي با اين نگاه و با اين قدر و استمرار و روابط، و جهان با اين حق و نظام و جمال و زمان، گرفتار روابطي مي شود كه فكر و علم و عقل و فلسفه، و قلب و عرفان و غرايز فردي و جمعي كفاف اين روابط را نمي دهد، كه علم در حوزه ي تجربه ي محدود آدمي و با روابط مشخص او گوياست، نه با احتمالات و روابط پيچيده ي محتملي كه حدس زده مي شود و هنوز تجربه نشده است.

اين نگاه، ضرورت امامت معصوم را به دنبال مي آورد و اين گونه است كه مي فرمايند اگر مردم محاسن كلام ما را مي شناختند، به دنبال مي آمدند.