همان تلقي و شناختي كه باعث فراغت از رنج و شيدايي در برابر زيبايي هاي زشت و پاكي هاي كثيف است، همان تلقي در استمرار خود، آدمي را به آزادي از موقعيت ها مي رساند.تو ذليل موقعيت هاي مطلوب باقي نمي ماني كه به موضع گيري مناسب و درست روي مي آوري.كه كوثر، بهره برداري خوب است، نه نعمت و امكانات خوب و مطلوب.آدمي مي تواند در يك موقعيت ثروت و فقر و صحت و سلامت و... موضع گيري هاي متعددي داشته باشد.

مي تواند؛ اسير ثروت، مغرور ثروت، وابسته ي ثروت و بهره برداري از ثروت


و يا فراري از مسؤوليت ثروت باشد.تفاوت اين موضع گيري به اين نكته باز مي گردد كه هر موقعيتي تكليفي دارد و هر نعمتي مسؤوليتي و اگر درست حركت كني بن بستي نخواهد بود كه چراغ ها در تاريكي بارور مي شوند و از سرما و فقر و ضعف، قدرت و گرما و دارايي سر بر مي دارد.