يكي از وسائل احياي امر اهل بيت تعلم و تعليم است كه در حديث امام رضا عليه السلام حضرت مي فرمودند راه احياي امر همين است؛ «فان الناس لو علموا محاسن كلامنا لا تبعونا»؛ [1] اگر مردم خوبي هاي كلام ما را مي شناختند از ما پيروي مي نمودند.

از امام صادق عليه السلام بود كه با حديث دل هاي سياه روشن مي شود و با حديث امر ما احياء مي گردد.

روايات زيادي در جلد اول و دوم بحار و جلد اول كافي و در وسايل در ابواب قضاء وارد شده كه اخذ علم را جز از اهل بيت، ضلال مي داند و بازگشت به رأي و


آراء را، و قياس و مصالح را، تخطئه مي كند.

سؤال اساسي در رابطه با بحث ما در اين مسأله است كه چه مطالبي از روايات و چه مباحثي از تعليمات و علوم اهل بيت است كه امر آن ها را زنده مي كند و حكم و حكومت و رهبري آن ها را مطرح و مستقر مي سازد.