ايثار و برتري دادن ديگران و منافع جامعه، به مصالح و مـنـافـع شـخصي خود و همچنين تملك نفس و خودداري از برآوردن خواسته هاي نفساني، از درس هـا و آمـوزه هاي عملي عاشورا است كه مصداق آن عباس بن علي (ع) علمدار كربلاست. بايد وي را الگوي عملي قرار داد كه چگونه هنگام ورود به آب فرات در نهايت تشنگي آب نـمـي خـورَد و امـام حـسـيـن را بـراي سيراب شدن به خويشتن ترجيح مي دهد و بر خود گوارا نمي بيند آبي را كه مولا و مقتدايش از آن ممنوع است؛ و در همين صحنه و گير و دار سـخـت، بر نفس خويش ظفر مي يابد و خواسته ها و خواهش هايش را برآورده نمي كند و با بي اعتنايي به تمناي دل، سرانجام لب تشنه شهيد مي شود.