سبب عقب ماندگي مسلمانان عمل نكردن به اسلامي است كه امام حسين عليه السلام به خاطر زنده ماندن آن به شهادت رسيدند. آن قدر اين عقب ماندگي ، مسلمانان را از اسلام دور كرده كه حتّي در بعضي از كشورها اسم اسلام هست امّا از عمل به آن هيچ خبري نيست .

چون در واقع ، اسلامي بودن يعني عمل به احكام اسلام و قوانين آن نه فقط ادّعاي لفظ اسلام ، و اگر چنين نباشد ادّعاي اسلام يزيد و اينكه خود را پيشواي مسلمانان مي دانست هيچ اشكالي ندارد.

يكي از بارزترين نتايج عقب ماندگي دو ميليارد مسلمان ، اين است كه اكثر آنها بي سواد مي باشند و حتّي از خواندن و نوشتن عاجزند و اين يك امر طبيعي و اتّفاقي نيست ، بلكه بسياري از زمامداران كشورهاي اسلامي عمداً اسبابش را فراهم كرده اند، به طوري كه خودِ من در عراق پافشاري عجيبي نسبت به اين مسئله مشاهده مي كردم ، كه وقتي ما خواستيم مدرسه الامام الصادق عليه السلام را كه يك مدرسه خصوصي بود تأسيس كنيم و رسماً مورد استفاده قرار دهيم با اينكه حكومت ، احزابي بود ومقدار كمي آزادي در آن پيدا مي شد، مدّت بسيار زيادي اجازه اين كار را نمي دادند تا اينكه بعد از آن جمهوري بعث عراق مدارس حفّاظ القرآن الحكيم و حافظات القرآن الحكيم را كه حاوي شش مدرسه و سه هزار دانش آموز بود تعطيل كرد و هفتاد كتاب فروشي و هشتاد كتابخانه و پانزده مجلّه و روزنامه مختلف (كه در بعضي از كتابهاي چاپ شده مفصّلاً ذكر كرده ام ) را تعطيل كرد و اخيراً سي مدرسه طلاّب علوم ديني را نيز تعطيل كرده است .

آري سعي اكثر حكومتهاي كشورهاي اسلامي بر اين است كه جلوي هر پيشرفت علمي را بگيرند. با اينكه در حديث وارد شده : دانش آموزي بر هر مرد و زن مسلمان واجب است [1] .

و نيز فقها فرموده اند: دانستن علوم مختلف واجب كفايي است . [2] .

و نيز زماني كه كشور هند مستعمره بود، تعليم قرآن مجيد طبق قانون استعمار ممنوع بود و حال آنكه ژاپن در مدّت نيم قرن دولتي كه در نهايت عقب ماندگي به سر مي برد به جايي رسيد كه اكنون به عالي ترين درجات علمي دست پيدا كرده است .

و اين مثالها زياد است كه در اين كتاب فرصت و گنجايش ذكر آنها نيست ، پس بر ما لازم است كه روز عاشورا را روز زنده كردن قوانين اسلام و عمل به آن قرار دهيم. زيرا دوست رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم كسي است كه از خدا اطاعت كند، اگر چه بنده و برده حبشي باشد و دشمن آن حضرت كسي است كه معصيت و نافرماني از امر خدا كند، اگر چه سيّد قريشي باشد. [3] .

.