امام راحل (ره) در دو موضع مسأله تأسيس حكومت اسلامي را در رابطه با اهداف قيام عاشورا پيش كشيده اند كه عينا مي آوريم:... ايشان متوجه بوده است كه چه دارند مي كنند... آمده بود حكومت هم مي خواست بگيرد. اصلا براي اين معنا آمده بود و اين يك فخري است...» [1] .

«... او مسلم بن عقيل را فرستاد تا دعوت كند مردم را به بيعت تا حكومت اسلامي اين جملات ممكن است ابتدائا وقتي در كنار مسئله علم امام به شهادتشان قرار گيرد ذهن خواننده را مغشوش نمايد، اما حضرت امام در بياني ديگر مشكل را حل نموده و مضمون فرمايش ايشان اين است كه طرح حكومت اسلامي در انديشه و عمل سيدالشهدا (ع) يك طرح دراز مدت و براي آينده است:

«آن حضرت در فكر آينده اسلام و مسلمين بود. به خاطر اينكه اسلام در آينده و در نتيجه جهاد مقدس و فداكاري او در ميان انسانها نشر پيدا كند و نظام سياسي و نظام اجتماعي آن در جامعه ما برقرار شود، مخالفت نمود مبارزه كرد و فداكاري كرد...» [2] .

با اين تعبير حضرت امام (ره) روشن مي شود كه سيدالشهدا اميد به پيروزي فوري نظامي و تأسيس حكومت اسلامي در همان مقطع زماني نداشته اند، اما اين به منزله عدم فعاليت امام در زمينه سازي و آماده سازي مردم و پيگيري «پروسه حكومت اسلامي» نيست. امام مي دانستند كه محو آثار نيم قرن انحرافاتي كه پس از رحلت پيامبر تا شهادت ايشان به منصه ظهور رسيده بود و در عصر معاويه و يزيد به حد بازگشت جدي به اخلاق و فرهنگ جاهلي و اشرافي و روح بي تفاوتي و اشرافيگري رسيده بود، تنها با يك «تكان شديد» ميسر بود. يعني انقلاب خونيني كه با پيامهاي خود بتواند پس از مدتي، زمينه هاي تحول را به سوي تحقق در بافت فكري - اجتماعي جامعه را امكان پذير سازد و در نهايت، اين تحول را به سوي تحقق يك حكومت اسلامي سمت و سوق دهد. از نظر حضرت امام (ره) پيروزي اسلامي در ايران مصداق تحقق اين هدف دراز مدت است. [3] .