در كمتر جايي ديده شده است كه مجلس عزاي حسيني بر پا شود و از شهامت و فداكاري و از خودگذشتگي شيرزنان كربلا در دفاع از حق، سخني به ميان نيايد و به نقش والاي آنان در پيشبرد هدفهاي والاي اسلام اشاره نشود.

اقامه عزاي حسيني و تداوم اين سنت در تهييج احساسات ديني بانوان مسلمان نقش غير قابل انكاري دارد. آنها مي بينند كه بانوي كربلا زينب كبري سلام الله عليها با اتكا به حق در برابر يزيدي كه بر مسند خلافت اسلام سفره لهو لعب و شهوتراني گستره است و عليه دوستداران علي (ع) توطئه مي كند، كسي كه از پستان كفر شير خورده و در محيط جهل و تعصب پرورش يافته، فرياد مي زند:



ليت اشياخي ببدر شهدوا

جزع الخزرج من وقع الاسل



مقاومت مي كند زينب عليهاالسلام نمي توانست زنده باشد و فرزند زاده ابوسفيان و تربيت شده دامان ننگين هند جگرخوار را چنين گستاخ ببيند، لذا با كمال شهامت و ايمان به پروردگار، سخنراني آتشين خويش را آغاز مي كند تا اينكه مي گويد: أمن العدل يا ابن الطلقاء تخديرك نساؤك و امائك و بنات رسول الله (ص) قد هتكت ستورهن... [1] .

يعني: آيا اين است آن عدالت و مساوات كه خداي فرو فرستاده و پيشواي اسلام در زندگي مردم نهاده است كه تو زنان خودت را پشت پرده جا دهي و دختران پيغمبر را مانند اسيران روم و زنگبار در بند اسارت درآوري؟!

پيداست كه بيان اينگونه مصائب تا چه حد زنان مسلمان را به مسئوليت پذيري و استواري در دين و دفاع از حق متوجه مي سازد.