هـرگـاه فـرد در سازمان اداري يا هر سازمان اجتماعي احساس كند كه او امين منافع جمع مي بـاشـد، پـايـبـندي او به منافع جمع مايه استواري هدف خواهد بود، و برخلاف سازمان هايي كه بر رقابت سخت مبتني است و مورد انتظار براي آن اين است كه هر لحظه از درون مـتـلاشـي شـونـد، بـرخـلاف آن اسـلام نـظـام اداري خـود را بـر اصل امانت بنياد نهاد. خداوند با خطاب به همه افراد جامعه كه مسئوليت اجتماعي دارند مي فرمايد:

اِنَّ اللّهَ يـَاْمـُرُكـُمْ اَنْ تـُؤَدُّوا الاَمـانـاتِ اِلي اَهـْلِهـا وَ اِذا حـَكـَمـْتـُمْ بـَيْن النّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعدلِ [1]

نـظـام اداري مـوردنـظر اسلام، نظامي مبتني بر امانت داري است كه همه افراد را بر منافع امّت و دارايي هاي آن و ارزش ها و آرمان هاي آن و اسرار و انديشه هاي آن امين مي داند.

حـضـرت بـا تـوجـّه بـه بـافـت قرآني، انديشه آيه كريمه پيرامون امانت را به عاريت گـرفـتـه و در يـكـي از سـخـنـانـش مـي فـرمـايـد: خداوند امانت را نظام امّت قرار داده است. [2] .

امـّا چـگـونـه امـانـت، نـظـام امـّت مـي گـردد؟ در پـاسـخ بـايـد گـفـت: وقـتـي كـه مـسـئول بـالاتر اعم از حاكم، والي، مدير يا رئيس خود را امين منافع امّت و تك تك افراد بـدانـد، و احـسـاس كـنـد در روز قـيـامـت دربـاره ايـن امـانـت از او سـؤال خـواهـد شـد. وقتي هر فرد از افراد امّت احساس كند كه او نيز بر منافع امّت امين است، وظـيـفـه اوست كه آن را حفظ و از آن دفاع كند. و هرگونه سستي از اداي اين مسئوليت از او بازخواست خواهد شد و با سخت ترين شكنجه ها مواجه خواهد شد.