سـازمـان هـاي اداري كـه اسـلام به وجود آورده، سازمان هايي هستند قوي و استوار و مبتني بر روح جمعي و آمادگي همگاني براي همكاري و تعاون.

البته نقش اخلاق و فضيلت را در پيدايش و تقويت اين سازمان ها نبايد فراموش كرد،چون سـازماندهي يك عمل جمعي است و وقتي هدف از اخلاق ستوده جلوگيري از طغيان و سركشي فرد باشد، پس قوي ترين راه و دائمي ترين آن براي تأسيس نظام هاي اجتماعي است.

جـامـعه اي كه در آن اخلاق رشد مي كند، بر سازماندهي خود و اعضاي خود تواناتر است، در ايـن جـا نـيـز نـبـايد نقش قانون را در استواري سازمان هاي اداري و تثبيت آنها فراموش كـرد، بـه گـونـه اي كـه قـانـون، بـر روابـط وحـدت بخش افراد سازمان و استمرار و تقويت آن نظارت دارد. زيرا جوامعي كه قانون در آنها حاكميت دارد، داراي نظم اجتماعي است.

اميرالمؤمنين علي (ع)، راهكارهاي تقويت نظم اجتماعي را به صورت هاي زير مي بينند و عوامل زير را در نظم پذيري جامعه مفيد و مؤثر مي دانند.