پـرسـش ديـگـري كـه پيش مي آيد، اين است كه: امروز سعي شده است، در دنيا همه كارها تـقـسـيـم گـردد و هـر كـس وظـيـفـه خـود را بـدانـد و در انـجـام آن مسئول باشد.

بـا اين حساب اگر بنا شود هر كس در كار د يگري دخالت يا نظارت كند، يك نوع هرج و مرج به وجود نخواهد آمد؟ و برخلاف قانون تقسيم كار و مسئوليت ها نخواهد بود؟

پاسخ ـ همچنانكه قبلاً نيز گفته شد، قانون امر به معروف و نهي از منكر، داراي دو مرحله اسـت، نـخـسـت مـرحـله عـمـومـي كه بر فرد فرد مردم، لازم است آن را رعايت نمايند، داراي شـرايـطـي بـوده مـحدود مي باشد و از يادآوري و تذكر، پند و اندرز، و انتقاد و اعتراض تجاوز نمي كند، و اين همان حق طبيعي است كه عموم انسان ها دارا هستند كه:



اگر بيني كه نابينا و چاه است

اگر خاموش بنشيني گناه است



بـه عـلاوه، ايـن تـذكـر و انـدرز و ايـن اعـتـراض و انـتـقـاد، مـعـمـولاً در مـورد عـمـل و كـاري است كه تنها به عامل آن مربوط نيست، و به همه مربوط است كه يكي از آن مردم، من و شما هستيم كه بايد از حقوق خود و انسان ها دفاع كنيم. و از آن گذشته، حتي اگـر عـمل و كار خلاف مربوط به خود فاعل و كننده كار باشد، باز هم بر ما لازم است او را از خـلاف و اشـتـبـاه نـجـات بخشيم زيرا او عضوي از پيكر بزرگ جامعه است و باز هم نمي تواند همه زيان هاي كار را مربوط به خود بداند، همچنانكه قبلاً نيز گفتيم.

مرحله دوم چنان كه در فصل اوّل گـفـته شد، مربوط به حكومت اسلامي است كه گروه خاصي را بايد تعيين نمايد تا مـسـئوليـت پـاسـداري از فـضـائل انـساني و جلوگيري از فساد و ظلم و جنايت را به عهده بـگـيـرنـد تـا آنـجـا كـه بـا قـدرت وسـيـعـي كه دارند با هر نوع خلاف، مبارزه نمايند، بـنـابـراين نه تنها هرج و مرجي به وجود نمي آيد بلكه اجتماع انسان ها داراي تحرك و سازندگي بوده به كمال و فضيلت نزديك تر مي گردند و از صورت يك جامعه مرده و بي تحرك خارج مي شوند و جلوي هرج و مرج را مي گيرند.