اسـلام بـراي سـلامـت جـامـعـه راهـهـاي گـونـاگـونـي را پـيـشـنـهـاد مـي كـنـد: اوّل مـسـئله تـعـليـم و تـربـيـت و دعـوت انـسـانـهـا بـه فضائل اخلاقي، دوّم با امر به معروف و نهي از منكر، و سوّم با اجراء حدود و تعزيرات فساد را مي كند. مثلاً براي مبارزه عليه شراب و مطلق مسكرات حدّي را تعيين نموده است.

(و هو ثمانون جلدة و لا فرق في ذلك بين الرجل و المرأة و الحرّ والعبد و المسلم و الكافر) [1] .

بـراي شـرب خمر هشتاد تازيانه را اسلام دستور داده و فرقي نيز بين مرد و زن و آزاد و بنده و مسلمان و غير مسلمان نگذاشته است.

در ايـن بـاره اطـلاقات بسياري از نصوص بر مسئله دلالت دارد و پاره اي از روايات نيز صـراحـت دارد. از آن جـمـله مـعتبره ابي بصير است از يكي از دو امام يا حضرت صادق و يا حضرت باقر(ع):

(قـال: كـان عـليّ (ع) يـضـرب فـي الخـمـر و النـبـيـذ ثـمـانين الحرّ والعبد و اليهودي و النـصـرانـي، قـلت: و مـا شـأن اليـهـودي و النـصـرانـي؟ قال: ليس لهم أن يظهروا شربه يكون ذلك في بيوتهم) [2] .

ابـي بـصـيـر از امـام بـاقر يا امام صادق نقل مي كند كه فرمود: علي (ع) در شرب خمر و نبيذ هشتاد تازيانه مي زد و فرقي هم بين آزاده و بنده و يهودي و نصراني نمي گذاشت. پـرسـيـدم:يـهـودي و نـصـرانـي چـرا؟ فـرمـود: آنـهـا هم نبايد در مرآي و منظر مردم شراب بنوشند؛ در خانه هاي خود بروند شراب بخورند.