شـكـوفـايـي هـا و جـلوه هـاي زنـديـگ دنـيـا سـبـب تـعـلق خـاطـر شـده، انـسـان دل بسته، دست و پا بسته هم مي گردد. رسول خدا فرمود:

اَخْوَفُ ما اَخافُ عَلي اُمَّتي زَهْرَةُ الدُّنْيا وَ كَثْرَتُها [1] .

بيشترين چيزي كه از آن بر امتم مي ترسم، جلوه هاي دنيا و زيادي آن است.

خـواص تـا زمـانـي كه در لذات مادي غوطه ور نشده باشند در محيط اجتماعي پيرامون خود تحول آفرين هستند. اما همين كه متاع دنيا آنها را احاطه كرد، از اقدام هاي مؤثر و انقلابي باز مي مانند.

خـداونـد در سـوره انـفـال دربـاره مـؤمـنـان اول هـجـرت و تشكيل حكومت اسلامي مي فرمايد كه ده نفر از شما توان و وظيفه مقابله و مقاومت در برابر صـد نـفـر را داشـتـيـد ولي الان (مـدتـي از جـنـگ بـدر و هـنـگـام نـزول آيـات مـذكـور) بـه خـاطـر پـيـدا شـدن ضعف در شما، هر نفر از شما توان مقاومت در برابر دو نفر از دشمن را دارد. [2] .

پيامبر گرامي اسلامي مي فرمايد:

حُبُّ الدُّنْيا رَاْسُ كُلِّ خَطيئَةٍ [3] .

منشاء همه گناهان، دنيا دوستي است.

زيـرا حـب دنـيـا آغـاز انـحطاط اخلاقي و انحراف در سير مبارزه عليه بي عدالتي و انجام اصـلاحـات سياسي اجتماعي است ثمره اين رذيله در عملكرد خواص حق اين است كه به جاي در نـظـر گـرفـتـن مـصـلحـت جـامـعـه اسـلامـي و اداي تكليف قانوني و شرعي به ارضاي اميال دروني خويش مي انديشند.

امام باقر(ع) مي فرمايد:

ما ذِئْبانِ ضارِيانِ في غَنَم لَيْسَ لَها راعٍ، هذا في اَوَّلِها وَ هذا في آخِرِها ما اَسْرَعَ فيها مِنْ حُبِّ الْمالِ وَ الشَّرَفِ في دينِ الْمُؤْمِنِ [4] .

نـابـودي ديـن مـؤمـن در اثر حب مال و جاه سريع تر است از نابودي گله بي شبان كه دو گرگ درّنده از پيش و پس بر آن گله حمله ور شوند.

حـضـرت امـام عـلت اصـلي رسـوخ ايـن رذيـله در اخـلاق و رفـتـار بـرگـزيدگان جامعه و دولتمردان را عدم تزكيه مي داند و مي فرمايد:

بايد كساني كه مي خواهند در اين عالم تربيت كنند ديگران را، قبلاً خودشان تزكيه شده بـاشـند... و اين تزكيه براي دولتمردان، براي سلاطين، براي رؤساي جمهور، براي دولت هـا، و بـراي سردمداران بيشتر لازم است تا براي مردم عادي... اگر طغيان در كسي شد كه مردم او را پذيرفته اند. در سلطاني شد كه مردم آن سلطان را پذيرفته اند، در رؤسـايي شد كه مردم آنها را پذيرفته اند، اين گاهي يك كشور را به فساد مي كشد و گـاهـي كـشـورهـا را بـه فـساد مي كشد! اين طغيان ها كه موجب اين است كه كشورهايي به تـباهي كشيده بشود براي اين است كه تزكيه نشده است كسي كه زمام امور به دستش است. [5] .