اقرار به وجود خداوند و توحيد او
اعـتـقـاد بـه وجـود خـداونـد اوليـن و مـهـم تـريـن ركـن اعـتـقـادي اسـت. ايـن اصل اعتقادي ريشه در عقل و فطرت آدمي دارد.
بعد از ايمان به وجود خداوند، مسئله شناخت او مطرح است و در اين ميان از همه مهم تر بحث اعتقاد به توحيد و يگانگي او است.
در بحث توحيد بيش تر اعتقاد به دو چيز مهم و اساسي است:
الف ـ ذات خداوند هيچ گونه اجزايي اعمّ از اجزاي خارجي و عقلي ندارد.
در حديثي از امام هادي (ع) آمده است:
(ليس منّا من زعم ان الله جسم و نحن منه براءة في الدنيا و الاخرة)، [1] .
كسي كه خدا را جسم پندارد از ما نيست و ما در دنيا و آخرت اعلام بيزاري از او داريم.
ب ـ براي ذات او هيچ شبيه و مثل و مانندي نيست و بدين ترتيب از هر نظر، يگانه است.
پاورقي
[1] بحارالانوار، ج 3، ص 291، باب 13.