بازگشت

احياي شعائر دين


حـيات بخشيدن به نماز و زكات و امر به معروف و نهي از منكر، بعد ديگري از احياگري قيام عاشوراست. هم در سخنان امام حسين مطرح است، هم در زيارتنامه آن حضرت و شهيدان ديـگـر، تعابيري چون اقامه نماز، ايتاء زكات، امر به معروف و نهي از منكر، اطاعت خدا، جـهـاد فـي سـبـيـل اللّه، دعوت به سبيل اللّه، نصرت فرزند پيامبر، ايمان به خدا و... ديده مي شود. اين فراز معروف در زيارت امام حسين گوياي اين حقيقت است:

(اَشـْهـَدُ انَّكَ قـَد اَقـَمـتَ الصَّلاةَ و آتَيتَ الزّكاةَ وَ اَمرتَ المَعروفِ و نَهَيتَ عن المنكر وَ تَلَوْتَ الكتابَ حقَّ تلاوته و جاهَدتَ في اللّه حقَّ جهادهِ) [1] .

مـشـابـه ايـن جـمـله، در زيـارت حـضـرت مـسلم بن عقيل، زيارت وارث، زيارت عاشورا، و زيارت نامه هاي ديگر هم آمده است.

تـكـريم و تعظيم شعائر الهي، مايه حيات دين است. آنچه در سايه قيام حسيني به دست آمـد، تفكيك صف كساني بود كه با جوهر دين و حقيقت نماز و قرآن مأنوس بودند، از آنان كـه بـا پـرداخـتـن بـه شـكـل ظاهري اين برنامه ها، باطن و حقيقت دين را زير پا گذاشته بودند. نماز راستين آن است كه پيوندي عاشقانه ميان بنده و خدا ايجاد كند و نمازگزار را در (صـراط دين) قرار دهد. در سپاه كوفه و مجموعه خلافت اموي هم گرچه بظاهر نماز و تـلاوت قـرآن و رفـتـن بـه حـج و امـثـال ايـنـهـا بـود، ولي در عـيـن حـال، غـرق در فـساد و گناه و عياشي بودند و دستانشان به خون پاكان آلوده بود. اين نـشـان مـي داد كـه نـمـاز و حج و عبادت و تلاوتشان فاقد روح و حقيقت است. حسين بن علي بـود كـه بـه ايـن شـعـائر و سـنن ديني روح و حيات بخشيد و حق آنها را ادا كرد. اينكه در زيارت او مي خوانيم (تَلوتَ الكتابَ حق تلاوته) يعني آنكه ديگران هم تلاوت قرآن مي كـردنـد، ولي از حـقـيـقـت قـرآن فـاصـله داشـتند. تلاوت واقعي قرآن، تلاش براي احياي تـعـاليـم آن در متن جامعه است، كه امام حسين به آن پرداخت و دستاورد نهضت عاشورا بود. در سـايه طرح صحيح دين و قرآن از زبان عاشورائيان، آن باطلهاي آراسته و فريبهاي رنگ آميزي شده به دين هم رنگ باخت.

امام خميني (ره) مي فرمايد:

(سـيـد الشـهـدا چـون ديـد ايـنها دارند مكتب اسلام را آلوده مي كنند، با اسم خلافت اسلام، خـلافـكـاري مـي كـنـنـد و ظـلم مـي كـنـنـد و ايـن مـنـعـكـس مـي شـود در دنـيـا كـه خـليـفـه رسـول اللّه اسـت كـه دارد ايـن كـارهـا را مـي كـنـد، حضرت سيدالشهداء (ع) تكليف براي خـودشـان دانـسـتـنـد كـه بـرونـد و كـشـتـه هـم بـشـونـد و محو كنند آثار معاويه و پسرش را.) [2] .

نـيـز از سـخـنـان اوسـت: (شـهادت حضرت سيدالشهدا مكتب را زنده كرد. خودش شهيد، مكتب اسلام زنده شد و رژيم طاغوتي معاويه و پسرش را دفن كرد.) [3] .

و در اينكه نهضت كربلا احياگر دين بود، مي فرمايد:

(سيد الشهدا به داد اسلام رسيد، سيدالشهدا اسلام را نجات داد.) [4] .


پاورقي

[1] مفاتيح الجنان، زيارت امام حسين در شبهاي قدر، ص 444. اين جمله با تفاوتهاي جزئي در زيارتنامه هاي گوناگون آن حضرت ديده مي شود.

[2] صحيفه نور، ج 8، ص 12.

[3] همان.

[4] همان، ص 69.