اين نوشتار ضمن معرفي عاشورا به عنوان نمادي ترين صحنه هاي حق طلبي، ايثار و از خود گذشتگي در تاريخ جوامع بشري به بزرگنمايي جنبه هاي مرثيه ساريي و ظلمي كه بر اصحاب حسين رفته است، اشاره دارد و ناديده گرفته شدن جنبه هاي ظلم ستيزي و مبارزه آن را يادآوري مي كند. هر مكتب و حكومتي به دليل اهميت واقعه عاشورا به فراخور مشرب فكري خود، تصويري حقيقي و ناب و يا غير حقيقي و مخدوش از آن ارائه كرده است تا جائي كه حكام ظلم از جمله رضاخان حتي با برگزاري مراسم صوري مبارزه كرده و آن را نشانه عقب ماندگي و ركود مردم و جامعه مي دانست و بعضي از روشنفكران به احياءگران فلسفه عاشورا و كساني كه سعي در آلايش خرافه ها و نشان دادن چهره واقعي قيام فعاليت نموده اند اشاره مي كند و از امام خميني به عنوان احياگر عاشورا و دنباله روي راه امام حسين كه توانست به الهام از حركت و قيام او بنياد ظلم يزيد زمانه را فروريزد نام مي برد و به تشريح افكار امام خميني در احياء تفكر سيني در جامعه و غباررويي و زنده كردن جنبه هاي واقعي قيام امام حسين تأكيد دارد و در محور اصلي را نشان مي دهد:

1 -نحوه كسب قدرت و حدود مشروعيت نظام حاكم بر جامعه اسلامي

2- حدود اختيار و آزادي افراد مسلمان درون نظام حاكم

آنگاه به بررسي جامعه اسلامي يزيد در ارتباط با دو محور فوق و دلايل قيام امام حسين (ع) از ديدگاه امام خميني (ره) مي پردازد.