[1] آب و تاب و افزوده‏هاي اين داستان بسيار گسترده‏تر از اين مقدار است. بالاخص در نهايت اين داستان. براي اين که گيرائي مجلس افزون شود چنين نقل مي‏کنند که پس از شمارش اصحاب و جستجو از حال ايشان، به بني‏هاشم رسيد و يک يک آنان را نام برد و در نهايت پرسيد: «اين عمي العباس» عمويم اباالفضل چه شد؟ فرمود قد قتل کشته شد سپس پرسيد: اين اخي علي «اکبر» در قبال اين سؤال حضرت صريحا نفرمود: «قد قتل» چون برادر تاب شنيدن خبر شهادت برادر را ندارد! بلکه فرمود: بدان که در ميان خيمه‏ها مردي نمانده تا آخر داستان. چنان که گفته آمد، برخي از نقلهاي واهي به اندازه‏اي شايع و معروف شده است که کمتر کسي در مورد آنها ترديد مي‏کند و گاهي بر زبان بزرگان نيز رفته است: مثلا معروف است که هنگامي که خواستند اسراء را به طرف کوفه برند و همه را سوار محمل‏ها نمودند، «پاهاي حضرت سجاد را زير شکم شتر بستند» و به دنبال آن حوادث و مصائبي ساختند. به بسياري از کتابهاي معتبر مراجعه شد و چنين نقلي در آن نبود مانند: الاخبار الطوال، تاريخ طبري، تاريخ يعقوبي، ارشاد شيخ مفيد، مناقب ابن شهر آشوب، مقتل خوارزمي، اعلام الوري طبرسي، تاريخ ابن اعثم، روضةالواعظين، مروج الذهب، مقاتل الطالبين، لهوف، امالي صدوق، کامل بهائي، کشف الغمه، روضةالصفا، بحارالانوار، نفس المهوم محدث قمي و... ناقل اصلي آن مرحوم دربندي در اسرار الشهادة است که وضع اين کتاب معلوم است و حتي اين مطلب در روضةالشهداء کاشفي نيز نيامده و معلوم مي‏شود در زمان او (وفات 910 هجري) هنوز شايع نبوده است و از جعليات بعد از اوست و احتمالا از ابتکارات گويندگان در زمان قاجار باشد. البته ناسخ التواريخ هم که سنديتش براي اهل فن معلوم است آن را نقل کرده است.

[2] استاد مطهري (ره) درج 1، ص 57 «حماسه حسيني» به مؤلف اين کتاب در همين جريان نسبتي داده‏اند که خلاف واقع است. از عبارات استاد چنين بر مي‏آيد که محدث نوري اين حادثه را تأييد مي‏کند. عبارت ايشان اين است: «متاسفانه حاجي نوري يک داستان جعلي و تحريفي درباره امام زين‏العابدين نقل مي‏کند و مي‏گويد: روز عاشورا وقتي که براي ابي عبدالله عليه‏السلام ياوري باقي نماند حضرت براي خداحافظي به خيمه امام زين‏العابدين عليه‏السلام رفتند» تا آخر قصه و سپس استاد مي‏گويند: «اين جعل است، دروغ است، امام زين‏العابدين که العياذ بالله آنقدر مريض و بيهوش نبوده که نفهمد چه گذشته است». از اين عبارات اينگونه استفاده مي‏شود که محدث نوري اين حادثه جعلي را نقل و قبول کرده است! در حالي که خلاف آن کاملا روشن است و مؤلف ذکر اين حادثه را به عنوان يکي از شواهد روشن جعليات نقل مي‏کند. مسلم اين نقضيه را مي‏بايست متوجه تنظيم کنندگان اين کتاب دانست که در هنگام تحرير مطالب ايشان دقت لازم را مصروف نداشته‏اند؛ زيرا از عباراتت ايشان برمي‏آيد که به دقت تمام اين کتاب را مطالعه نموده‏اند و مويد اين مطلب يادداشت ايشان در ج 3، ص 268 حماسه حسيني است. لازم به ذکر است حوادث مربوط به امام سجاد عليه‏السلام در روز عاشورا چندان روشن نيست جز اين نکته که حضرت مسلما در حادثه کربلا حضور داشته‏اند و مقاتل معروف و معتبر قضايائي را نيز نقل کرده‏اند؛ ولي در روز عاشورا به حضرت چه گذشته و در چه وضعي قرار داشته‏اند، چندان معلوم نيست. در برخي از نقلهاي نه چندان معتبر بلکه موهون همين حوادث جعلي با آب و تاب نقل شده که حضرت از هيچ چيز خبر نداشت و در آخرين وداع از پدر بزرگوارش پرسيد، که مورد طعن مؤلف و استاد مطهري است. فاضل محقق جناب آقاي سيد محمد رضا حسيني جلالي در کتاب «جهاد الامام السجاد» روايتي را از فصيل بن زبير اسدي نقل مي‏کند به نقل از کتابي که خود او جمع آوري کرده است به نام «تسمه من قتل مع الحسين عليه‏السلام من اهل بيته و اخوته و شيعته» اين کتاب در «امالي الخميسيه» مرشد بالله ج 1، ص 173 - 170، و «حدائق الوردية» محلي، ج 1، ص 120، آمده است و در شماره دوم مجله تراثنا به تحقيق محقق مذکور به چاپ رسيده است. فضيل بن يسار زيدي مسلک و از اصحاب امام باقر و امام صادق عليهم‏السلام بوده است. سخن فضيل اين است: «و کان علي بن الحسين عليلا، و ارثت يومئذ و قد حضر بعض القتال فد فع الله عنه و اخذ مع النساء» يعني امام سجاد عليه‏السلام مريض بود و از معرکه جنگ در حالي که به علت جراحات وارده بي‏رمق شده بود او را خارج کردند. و در جنگ شرکت کرد، ولي خداوند او را مصون داشت و همراه با زنان اسير شد. اين نقل که شايد قديمي‏ترين باشد حاکي از آن است که نه تنها از وقايع خبر داشت، بلکه در معرکه جنگ شرکت فرمود و مجروح شد.