از كارهايي كه مستحب است براي ميت انجام داده شود، همراهي مقداري از تربت سيدالشهدا (ع) با ميت، در حنوط و كفن و قبر است.

شيخ حر عاملي بابي را با نام «استحباب وضع التربة الحسينية مع الميت في الحنوط و الكفن و في القبر» گشوده است و در آن، سه روايت را نقل كرده است؛ از جمله:

«علامه حلي در منتهي المطلب نقل كرده زني كه زنا مي كرد و فرزندانش را از>ترس دوباره زمين گشوده شد. خانواده او به حضور امام صادق (ع) آمده و داستان را گزارش كردند. حضرت از اعمال زن پرسيد. مادر گناه او را بازگو كرد.

امام صادق (ع) فرمود: زمين اين زن را نمي پذيرد؛ زيرا وي بندگان خدا را به عذاب الهي (آتش) عذاب مي كرد. در قبر او مقداري از تربت امام حسين (ع) بگذاريد. چون اين كار را كردند، خداوند آن زن را (به وسيله خاك) پوشاند».

گفتني است كه آن چه از اين روايت استفاده مي شود، گذاشتن تربت در داخل قبر است و اين غير از استحباب مخلوط كردن تربت با حنوط است.