بسياري از فقها تصريح كرده اند كه مستحب است بر كفن ميت، شهادت بر توحيد، نبوت و امامت و همانند آن نوشته شود و نيز تصريح كرده اند كه اين كتابت، با تربت سيدالشهدا (ع) باشد شيخ حر عاملي بابي را با نام «استحباب كتابة اسم الميت علي الكفن و انه يشهدان لااله الا الله و يكون ذلك بطين قبر الحسين (ع)» گشوده است و از جمله رواياتي كه در آن نقل كرده است، اين روايت است:

«محمد بن عبدالله بن جعفر الحميري عن صاحب الزمان (ع) انه كتب اليه: قد روي لنا عن الصادق (ع) انه كتب علي ازار اسماعيل، ابنه: اسماعيل يشهد ان لا اله الا الله. فهل يجوز لنا ان نكتب مثل ذلك بطين القبر ام غيره؟ فاجاب: يجوز ذلك و الحمدلله»؛

يعني عبدالله، پسر حميري، از امام زمان (ع) مي پرسد: روايت شده است كه امام صادق (ع) بر كفن (لنگ) فرزندش نوشت: اسماعيل شهادت مي دهد كه لا اله الا الله. آيا جايز است ما نيز اين گونه با خاك قبر (امام حسين) ياغير قبر بنويسيم؟ آن حضرت پاسخ داد: جايز است.

فقها نيز فتوا داده اند كه مستحب است نام ائمه، آيات و دعاي جوشن، با تربت سيدالشهدا (ع) بر كفن مرده نوشته شود از جمله، صاحب جواهر در مقام توضيح كلام محقق حلي، مبني بر استحباب نوشتن آيات و ادعيه با تربت، مي نويسد:

«از آن چه گفته شد، دليل آن چه را بسياري از فقها فرموده اند، روشن مي شود، بلكه درجامع المقاصد و كشف اللثام به فقها نسبت داده اند استحباب نوشتن (نام ائمه، آيات وشهادت بر توحيد، نوبت و امامت) با تربت سيدالشهدا را به علت رعايت وظيفه نوشتن و (احترام) تربت».

صاحب عروة نيز در مقام بيان مستحبات تكفين ميت مي فرمايد:

«بهتر اين است كه دعاهاي مذكور (قرآن، جوشن كبير و حديث سلسلة الذهب) با تربت قبر سيدالشهدا باشد». [1] .