روزي حسين بن علي عليه السلام حديث شريفي را از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم چنين نقل كرد: «اي مردم اينكه جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرموده بهترين اعمال بعد از نماز، خوشحال كردن مؤمن است، صحيح است». آن حضرت سپس داستان زير را بيان داشت:

من با چشم خود، غلامي را ديدم كه نان خود را به سگي مي داد. از او علت اين كار را پرسيدم، گفت: يابن رسول الله! من در آتش غم و اندوه مي سوزم؛ زيرا برده ي يك مرد يهودي هستم و دوست ندارم با او باشم. به اين سگ گرسنه نان مي دهم، تا او را خوشحال كنم و در عوض انتظار دارم كه از بردگي اين مرد نجات يافته و خوشحال شوم. آن حضرت مي فرمايند: مبلغ 200 درهم برداشته و به سراغ مالك غلام آمدم و درب خانه اش را زدم و گفتم: «اين غلام را به 200 درهم به من بفروش». يهودي گفت: اي حسين! قربان قدمهايت. اين غلام را به شما بخشيدم و باغ را نيز به غلام. سالار شهيدان فرمود: «اي برادر! من اين 200 درهم را به شما مي بخشم». يهودي پولها را از امام گرفت و سپس آنها را نيز به غلام بخشيد. زن يهودي در اين اثنا جلو آمد و هنگامي كه از رفتار و


گفتار حسين بن علي عليه السلام آگاه شد، گفت: من به بركت قدوم حسين بن علي مسلمان شدم و اينك مهريه ام را به شوهرم مي بخشم. يهودي نيز بعد از اين گفتار چنين گفت: من نيز مسلمان شده و اين خانه را به همسرم مي بخشم! [1] .