اما درباره ي تحريفات مربوط به رويدادهاي نظامي عاشورا غير از آمار و ارقام، يادآوري نكات ذيل ضروري است:

1- پس از رفتن علي اكبر به ميدان و بازگشتن وي، امام به مادرش ليلي فرمود برخيز و برو و براي فرزندت دعا كن كه من از جدم شنيدم فرمود: دعاي مادر در حق فرزند مستجاب مي شود. حضرت زينب در حالت احتضار امام به بالين ايشان آمد و «حضرت با گوشه چشم به وي نگاهي انداخت و فرمود: به خيمه بازگرد كه دلم را شكستي و غمم را افزودي». [1] .

2- در كتاب «محرق القلوب» آخوند ملا مهدي نراقي آمده است «چون بعضي از ياران به جنگ رفته شهيد شدند، ناگاه از ميان بيابان سواري مكمل و مسلح پيدا شد، مركبي كوه پيكر سوار بود، خود عادي فولاد بر سر نهاده و سپر مدور بر سر كتف در آورده و تيغ يماني جوهردار چون برق لامع حمايل كرده و نيزه ي هيجده زرعي (!) در دست گرفت و ساير اسباب حرب را بر خود آراسته كالبرق اللامع و البدر الساطع به ميان ميدان رسيد و بعد از طريد و جولان روي به سپاه مخالفت كرد و گفت هر كه مرا نشناسد بشناسد: منم هاشم بن عقبة بن ابي وقاص پسرعم عمرسعد. پس روي به امام حسين (ع) كرد و گفت: السلام و عليك يا ابا عبدالله اگر پسرعمم عمرسعد...»

اين مطالب در منابع اصلي وجود ندارد و چنانكه محدث نوري در لؤلؤ مرجان بدان توجه داشته در زمره ي تحريفات و اكاذيبي است كه نويسنده كتاب به وجود آورده است. [2] .