ما را نشايد كه وسوسه تحقيق، اغوامان كند و بر جون شك كنيم كه از كدامين فرقه بوده است: از آنانكه رفته اند و به دنيا پيوسته اند؟! يا، از ياران شهادت و قربانيان عشق؟! بديهي است.

جون، از جوانان بهشت است كه آن روز با حسين سرور شهيدان به كام شهادت رفتند و شهادت را شيرين كام نمودند.

زيرا كه: بگونه شهادت رشد يافته بود و در مكتب شهادت تربيت شده بود و در مذبح عشق درس شهادت آموخته بود، و در فرهنگ شهادت زيسته بود.

بگونه اي مستحكم تر از حديد ثابت و استوار در ايمان و عقيده از ابوذر خوب آموخته بود كه گفته بود:


دوستم رسول الله مرا آموخت، كه حق را بگويم گرچه، تلخ باشد.

اين قصار را جون در تمامي صحنه ها عملا پياده كرده بود، جهادي فيروز، نبردي پيروز، كه خون تا زانو مركب را نوازش مي داد و كفار و مشركين را لرزش. اين گونه اي از دعوت حق بود كه انعكاس تلخي در كام منافقين و مشركين و كفار داشت.