داود رقي گويد: نزد امام صادق عليه السلام بودم، حضرت آب خواست وقتي نوشيد، ديدم كه چشمان حضرت پر از اشك شد، سپس فرمود: اي داود، خدا لعنت كند قاتل حسين را، هر بنده اي كه آب بنوشد و ياد حسين كند و قاتل او را لعنت كند، خداوند يك صد هزار حسنه برايش مي نويسد و يكصد هزار گناه از او پاك مي كند و يكصد هزار درجه او را بالا مي برد، و مثل كسي است كه يكصد هزار بنده آزاد كرده و در قيامت خداوند او را با دل خنك محشور مي گرداند. [1] .



اي شه غرقه به خون، غرقه خون بين دل ما را

سوي ما بين كه بسوي توببينم خدارا



تو شه كشور ايجاد و شهانند گدايت

چشم اميد به سوي تو بود شاه و گدارا



آب مهريه زهرا و تو لب تشنه دهي جان

مصلحت بود ندانم چه در اين كار قضا را



از چه كشتند تو را تشنه لب اندر لب دريا

اي لب لعل تو بخشيده حيات آب بقا را