درست همان روز كه مسلم در كوفه به شهادت رسيد، امام حسين از مكه به عراق حركت نمود، حج را تبديل به عمره نمود، زيرا از دست بني اميه در امان نبود، آنها مصمم نبود به هر ترتيب كه شده حضرتش را هلاك كنند.

در آنجا حضرت خطبه اي خواند و پس از حمد و ثناي الهي و درود بر پيامبر اكرم فرمود: مرگ براي اولاد آدم همانند گردنبند بر گردن دختران ترسيم شده است، چقدر مشتاقم به ديدار نياكان خودم، همانند علاقه يعقوب به يوسف، برايم آرامگاهي آماده شده كه من به آنجا خواهم رفت، گويا اعضايم را درندگان بيابان در زميني ميان نواويس و كربلا پاره پاره مي كنند و شكمهاي خود را از من پر و سيراب مي كنند، از روزي كه با قلم (تقدير) نوشته شده چاره اي نيست خشنودي خدا، خشنودي ما اهل البيت است، ما براي او صابريم و او پاداش صابرين بما خواهد داد،

و در پايان فرمود: هر كه جان خود را براي ما بذل مي كند و تصميم به ملاقات خدا گرفته است با ما حركت كند كه من فردا صبح حركت مي كنم انشاء الله



اي دل گرت هواي بهشت است رو متاب

از درگه محمد و آلش به هيچ باب



از غير خاندان نبي كام خود مجوي

لب تشنه اي كجا شده سيراب از سراب



آسوده خاطراند محبانشان به حشر

آندم كه خلق را همه خوف است و اضطراب



بي مهر آل ساقي كوثر در آن جهان

هرگز طمع مدار زحق كوثري شراب



جز درگه محمد و آلش دري مكوب

كانجا نمانده است سؤالي بلاجواب



آباد گشت آخرتش آنكه مهرشان

با خويشتن ببرد از اين عوالم خراب