كسي كه در تاريخ اسلام از بعد از پيامبر اكرم تا زمان امام حسين عليه السلام و بعد از حضرت، دقت كند، قرائن و دلائل بسياري از وجود يك شبكه مخفي بر ضد دين بدست مي آورد،

برخي افراد ناخواسته، آب به آسياب دشمن ريخته اند و نيت آنها ممكن است كه اموري مانند، دنياطلبي و يا حسد و يا مقام بوده، اما اعمال آنها باعث شده است تا به اين كودتاي خزنده بر عليه دين كمك كنند.

آنچه ما بر آنيم اين است كه آشكار كنيم دين در زمان سيدالشهداء در موقعيت بسيار حساس قرار داشت، و منشاء اين خطر نيز در اثر انحرافات و مسامحه و سهل انگاري سابقين در صدر اسلام بوده است، اما اينكه هدف خلفا از اين سهل انگاري چه بوده است، آيا صلاح انديشي و اجتهاد محض بوده؟! يا اهداف ديگري را دنبال مي كردند، مسأله ديگري است و اين بحث را مجال آن مسأله نيست.