لذا راه ديگر و وسيله ديگري براي بيداري و تكان دادن مردم لازم بود و آن تحريك عواطف است، آيا ديده ايد كه سخنان يك مسلمان فهميده قبل از شهادت، يا بعد از شهادت چرا در تأثير فرق دارد، چرا وصيت نامه شهداء، تأثير بيشتري از سخنان ديگران بلكه از سخنان خود همين شهيد قبل از شهادت دارد؟

علتش در آن است كه سخنان او تا قبل از شهادت، عقل را سيراب مي كند، اما بعد از شهادتش وقتي با خون شهيد، امضاء شد، عواطف را تحريك مي كند، اين اثر خون است كه روحيه مردم را تحت تأثير قرار مي دهد.

و اين اقدام بزرگ و بي نظير را سيدالشهداء عليه السلام انجام داد، او از راهي، در ماوراي فكر و استدلال كه در اثر شبهات كمرنگ شده بود، از راه دل و جان مردم را بيدار كرد، و به همين جهت است كه فرمود: كشتي نجات سيدالشهداء از ساير ائمه عليهم السلام سريعتر مردم را به ساحل نجات مي رساند چرا كه بر روي خون حركت مي كند!

و از اينجا به سستي اين شبهه و سؤال پي مي بريم كه مي گويند: امام حسين كه مي دانست كشته مي شود، چرا اقدام نمود؟ اين گوينده غافل است كه پيروزي امام حسين در شهادت دردناك و مصيبت عظماي اوست، امام حسين عليه السلام آمده است تا شهيد شود و رمز و هدف او هم همين شهادت است.

او آمده است تا شهيد شود و با شهادتش مردم را بيدار كند، و اسلام را تا ابد بيمه كند.