علت اينكه تا معاويه زنده بود از جانب حسنين قيامي صورت نگرفت را مي توان در امور زير جستجو كرد.

1 - معاويه در اثر سابقه طولاني چهل ساله در حكومت، پايه هاي حكومت خود را بشدت محكم كرده بود و طرفداران جدي داشت.

2 - معاويه حدود بيست سال از جانب عمر و عثمان، امارت داشته است، كه اين خود امتياز بزرگي براي او بحساب مي آمد.

3 - معاويه داراي سياست عوام فريبي خوبي بود، و هرگز باطن خود را در مقابل عموم مردم علني نمي كرد و در ملاءعام به فسق و فجور نمي پرداخت،

4 - معاويه با پدر امام حسن و امام حسين جنگيده بود و اين تأثير بسزائي در نزد عوام براي برتري نظامي او به حساب مي آمد و موجب تضعيف روحيه مردم مي شد.

5 - معاويه در نزد مردم، خونخواه عثمان بود، او صحابه پيامبر بود، با عمري زياد، و به علاوه عناويني همانند دائي مؤمنين و نويسنده وحي را كه هر كدام براي عوام فريبي كافي است، يدك مي كشيد.

6 - معاويه با امام حسن صلح كرده بود، و در شأن خاندان عصمت نبود، و مردم نيز انتظار نداشتند كه اين خاندان به عهد خود پشت كنند، هر چند معاويه چنين كاري را بكند.

7 - و بالاخره تا معاويه زنده بود، در اثر تبليغات شديد و مشتبه شدن حقائق، انحرافات و فجايع دستگاه بني اميه خود را نشان نداده بود و اين زخم كاملا نرسيده و هنگام جراحي آن نشده بود،