در نهج البلاغه است كه حضرت روز دوم بيعت خود در مدينه براي مردم سخنراني كرده فرمود: آگاه باشيد هر زميني كه عثمان به كسي واگذار كرده و هر مالي كه از مال خدا عطا كرده است به بيت المال بر مي گردد.

همانا حق گذشته را هيچ چيز باطل نمي كند (گذشت زمان، موجب نمي شود كه گذشته ها را نديده بگيرم خلاصه اين منطق كه بر گذشته ها صلوات درست نيست من حقوق از دست رفته را مي گيرم) و اگر ببينم با آن ازدواج كرده اند و ميان شهرها پراكنده شده باشد آن را به جاي خود بر مي گردانم كه همانا در عدل گشايش است و هر كه حق برايش تنگ باشد ستم بر او تنگ تر است. [1] .

كلبي گويد: سپس حضرت دستور داد تا تمامي اموالي كه عثمان داده بود، هر كجا كه يافت شود يا صاحبان آن يافت شود به بيت المال برگردانده شود، لذا عمرو ابن عاص به معاويه نوشت كه هر چه مي خواهي بكن چون پسر ابي طالب تو را از هر چه داشتي پوست كند همچنانكه پوست عصا را بر مي گيرند و اين منطق حضرت امير عليه السلام بود،