شما دوران پيامبر اكرم را با دوران خلفا مخصوصا عثمان مقايسه كنيد، در زمان پيامبر اكرم عده اي از مهاجرين، بر اثر كمبود مسكن و امكانات با وضع رقت باري در مسجد اقامت مي كردند كه به اصحاب صفه مشهور شدند.

اينها چهارصد نفر بودند كه حضرت رسول، صبح و شام نزد آنها مي آمد و مقداري خرما به آنها مي داد روزي حضرت نزد ايشان آمد ديد، بعضي كفش خود را درست مي كنند، ديگري مشغول وصله كردن لباس خويش است،

يكي از آنها برخاست و به حضرت عرض كرد: يا رسول الله اين خرمائي كه به ما مي دهي شكم ما را آتش زده...

حضرت فرمود: آگاه باش، من اگر مي توانستم دنيا را طعام شما كنم مي كردم، ولي هر كدام از شما كه بعد از من زنده بماند چنان به ناز و نعمت رسد كه صاحب انواع غذاها شود، صبح در يك لباس گران و شب در لباسي ديگر، خانه هاي خود را زينت مي كنيد همچنانكه كعبه زينت مي شود،

يكي از اصحاب صفه (كه به هيجان آمده بود) گفت: من مشتاق آن زمانم، چه وقت خواهد بود؟ حضرت فرمود: دوران فعلي شما بهتر از آن زمان است، شما اگر شكمهايتان را از حلال پر كنيد، به پر كردن از حرام نزديك مي شويد. [1] الحديث

درست در تعبير حكيمانه پيامبر دقت كنيد، ملتي كه به رفاه و نعمت روي آورد، ديگر دفاع از ارزشهاي الهي و اخلاقي و مسائل معنوي براي او كمرنگ مي شود، آلودگي روحي به مسائل رفاهي، مرگ معنوي يك جامعه اي را فراهم مي كند، آن جامعه ديگر در مقابل انحرافات معنوي حساسيت نشان نمي دهد، بلكه برعكس در مقابل هر چه كه منافع مادي او را بخطر اندازد مي ايستد، انسان ناسپاستر از آن است كه بتواند در مقابل امكانات و نعمتها، ارزشهاي والاي معنوي را حفظ كند، مخصوصا وقتي كه منافع مادي با ارزشهاي معنوي در تضاد باشد.

آري مدينه پايتخت اسلام، در زمان خلفا شاهد انواع و اقسام غنائم جنگي و نعمتهاي مادي بود، مالياتها و مال التجارة و غنائم بود كه از اطراف سرازير مي شد، و چهره جامعه اسلامي دگرگون مي شد.