روزي معاويه در كوفه خطبه خواند و در حالي كه امام حسن و امام حسين حضور داشتند، از حضرت علي عليه السلام بدگوئي كرد و سپس به حضرت حسن جسارت كرد، امام حسين عليه السلام برخواست تا جواب او را بدهد، حضرت مجتبي دست برادر را گرفته نشاند و سپس خود برخواسته فرمود:

اي كه از علي مي گوئي منم حسن، پدرم علي است (اول مسلمان و اول مجاهد و داماد و برادر پيامبر)، توئي معاويه و پدرت صخر (سردسته كفار در جاهليت و پناهگاه منافقين در اسلام يعني ابوسفيان) مادر من فاطمه است و مادر تو هند (جگرخوار بدكاره) جد من رسول خدا است و جد تو عتبه ابن ربيعة (مشركي كه در بدر كشته شد) مادربزرگ من خديجه است (اول بانوي مسلمان و فداكار اسلام) و مادربزرگ تو قتيله است، پس خدا لعنت كند هر كدام از ما را كه گمنامتر و بد خانواده تر و آن كه در گذشته و بعدا شرورتر و در كفر و نفاق مقدم تر است.

ناگاه عده اي در مسجد صدا برآوردند، كه امين، راوي اول حديث گويد: من هم مي گويم آمين، راوي دوم فضل نيز گويد: من هم مي گويم آمين، راوي سوم نيز گويد، آمين، ابن ابي الحديد نيز گويد: من هم گويم آمين، مرحوم اميني نيز گويد: من هم مي گويم آمين [1] ، مؤلف اين كتاب نيز گويد: من هم مي گويم آمين، شما هم بگوئيد: آمين،