بي تفاوتي در برابر دين و تساهل و تسامح به تدريج انسان را به جدايي كامل از دين مي كشاند. و سرانجام راه بي تفاوت ها و بي دينان يكي است. ممكن است در ابتدا سخن از پيرايش و اصلاح دين باشد، اما ذره ذره دين ساخته و پرداخته ي آن ها، ديني خواهد بود كه به همه چيز مي ماند جز دين! و مي شود هم چون شير بي سر و يال و دم و اشكم! نبي گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

«ان الله يبغض المؤمن الضعيف الذي لا دين له، قيل له: و ما المؤمن الضعيف الذي لا دين له؟ قال: الذي لا ينهي عن المنكر؛ [1] .

خداوند از مؤمن ضعيف بي دين نفرت دارد. گفته شد: مؤمن ضعيف بي دين كيست؟ حضرت فرمود: آن كس كه نهي از منكر نمي كند».

در روايت ديگري حضرت فرمود:

«لا يحل لعين مؤمنة تري الله يعصي فتطرف حتي تغيره؛


حلال نيست كه مسلماني با چشم خودش ببيند خداوند معصيت مي شود و بلافاصله در صدد برخورد با آن برنيايد».

امام صادق عليه السلام فرمود:

«و اذا رأي المنكر فلم ينكره و هو يقدر فقد أحب أن يعصي الله و من أحب أن يعصي الله فقد بارز الله بالعداوة؛ [2] .

اگر مسلماني منكري را ببيند و قدرت برخورد داشته باشد و نكند تحقيقا معناي آن اين است كه دوست دارد خدا معصيت شود، و كسي كه دوست داشته باشد خداوند معصيت شود، علنا به جنگ با خدا رفته است».