در سوره ي نازعات به سرگذشت رسالت حضرت موسي عليه السلام و طغيان فرعون پرداخته و پس از آن كه منش نادرست فرعون را مورد نكوهش قرار داده و اوج طغيان او را «انا ربكم الاعلي؛ [1] من پروردگار بزرگ شما هستم» ذكر مي كند، مي فرمايد:

«فأخذه الله نكال الآخرة و الأولي ان في ذلك لعبرة لمن يخشي؛ [2] .

پس خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت، در اين عبرتي است براي كساني كه خدا ترسند».

در اين آيه ي شريفه ماجراي فرعون را به عنوان عبرتي براي آنان كه خشيت از حضرت حق دارند بيان شده است؛ يعني فراوانند كساني كه اين قصه ها را مي خوانند اما چشم عبرت بين ندارند!



اي خوشا چشمي كه عبرت بين بود

عبرت از نيك و بدش آيين بود



در آيه ديگر همين مفهوم با واژه ي «آيه» ذكر شده است:

«
فاليوم ننجيك ببدنك لتكون لمن خلفك آية و ان كثيرا من الناس عن آياتنا لغافلون؛ [3] .

پس امروز جسم تو را به بلندي مي افكنيم تا عبرتي براي آيندگان باشي و حال آن كه بسياري از مردم از آيات ما غافلند».

با اين كه همه ي فرعونيان غرق شدند اما خداوند به امواج دستور داد بدن فرعون را بر نقطه ي مرتفعي از ساحل بيفكند [4] تا در معرض ديد همگان باشد. قرآن كريم در اين آيات بر بينش عبرت آموزي از تمام حوادث تاريخ تأكيد دارد.