يكي از برنامه هاي آموزنده امام عليه السلام رسيدگي به امور سپاهيان بود. براي مثال، در شب عاشورا خبر رسيد كه فرزند «محمدبن بشر خضرمي» (يكي از ياران آن حضرت) در ناحيه ي ري (ثغرالري) اسير شده است و حضرت بيعت خود را از او برداشت تا برود و فرزندش را آزاد كند ولي او قبول نكرد.

پس امام پنج پارچه قميتي كه هزار دينار ارزش داشت در اختيار «محمد بن بشر» گذاشت كه به فرزند ديگرش بدهد تا بتواند برادرش را (با پرداخت بهاي آزادي او) رها سازد [1] .