عده اي از منحرفان گمان مي كنند، پيشرفت اسلام بر اثر دستور جنگي كه از جانب فرماندهي كل قوا يعني پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله صادر مي شد، مي باشد. جهادهاي


مكرر و جانبازيهاي پيروانش، موجب پذيرش مردم نسبت به قوانين اسلام بوده است. چنانكه برخي از خلفاء راشدين اين گونه جنگها را بعد از رحلت رسول اكرم صلي الله عليه و آله دنبال كرده اند و مردم از ترس و وحشت نيروي مسلح اسلام مجبور بودند بدين مبين اسلام گرايش پيدا كنند.

آنچه كه از تاريخ اسلام استنباط مي شود خلاف آن است كه گفته شد. زيرا هم تاريخ جنگها را كه قرآن بيان مي كند و هم دستورات جهادي كه از طرف خداوند بر پيامبر نازل گرديده همگي حاكي از دعوت مردم باسلام است. با جنگ، فردي دعوت نمي شد. بلكه براهين و استدلالهائي براي رئيس قبيله يا براي هر فردي، از طرف شخص رسول خدا (ص) يا از جانب مبلغين آن روز، ارائه مي شد آنگاه اگر براي آنان قانع كننده بود، مي پذيرفتند؛ زيرا در آن روز، دانشمندان يهودي و مسيحي و عالمان كفر در رشته هاي مختلف بسيار بودند. كه هر يك رهبري جمعيتي را اداره مي كردند. وقتي با تفكرات روشنگرانه رسول خدا مواجه مي شدند، از درون تحول ايجاد مي كردند و با تأمل و دقت در آرمان آن حضرت قبول مي كردند. بدنبال اختيار اسلام دانشمندان، پيروان آنان نيز مسلمان مي شدند.

در مقابل آنان گروهي نيز بودند كه با تمام برهان روشن رسول خدا صلي الله عليه و آله دگرگوني در خود ايجاد نمي كردند و همچنان در مطامع دنيوي خود بودند و نسبت به قوانين حكومت اسلامي كارشكني مي كردند و پيامبر خدا را در اذيت و آزار قرار مي دادند.

هر دو گروه در قرآن كرارا داستانهايشان ذكر گرديده و نيز از تواريخ اسلام مي توانيد مطالعه كنيد. گرچه عوامي كه در گسترش اسلام نقش مؤثري داشت بسيار است. نمونه اش مربوط به برهان قوي اسلام بوده، ولي بسياري از افراد در اثر حسن خلق پيامبر گرامي و كارگزاران آن حضرت بوده است. به عنوان نمونه بيان مي كنم: