همانطوريكه نفس روزه دار تسبيح است مجلسي كه احياء اوامر ائمه باشد لحظات و آنات آن محفل ذكر سبحان الله است.

اگر شراب خوار روزه بگيرد روزه ي او نيز تسبيح است واگر انسان متدين به تمام معني روزه بگيرد روزه ي او نيز تسبيح مي باشد. فرقي ميان اين دو نيست لكن تسبيح شراب خوار او را مي شوي وتسبيح انسان پاكدامن تقواي او را زياد مي كند.

در مجلس حسين عليه السلام هر دو طائفه شركت مي كنند. اهل معصيت از اين محفل خود را پاك مي كند و مورد عفو الهي قرار مي گيرد ولي اهل رحمت از مجلس عزاء حسين عليه السلام وارسته تر مي شود و از نورانيت خاصي برخوردار مي گردد.

عن ابي عبدالله عليه السلام قال: نفس المهموم لظلمنا تسبيح و همه لنا عبادة، و كتمان سرنا جهاد في سبيل الله. ثم قال ابو عبدالله: يجب ان يكتب هذا الحديث بالذهب.

امام صادق عليه السلام فرمودند: «نفس با اندوه براي خاطر ظلمي كه بر ما اهل بيت شد سبحان الله است، و غم او براي ما عبادت است. و كتمان اسرار ما جهاد در راه خداست. آنگاه فرمود: واجب است ين حديث را با طلا بنويسند.» [1] .

كسي كه به مجلس عزا برود ولي تسبيح خدا را نفهمد او بهره اي نگرفته است. بنظر مي رسد بهترين تعبير براي اين حديث اين است كه بشر از راه مجالس اهل بيت به معراج مي رود. روضه براي سيدالشهداء رفتن به معراج است.