اين عنوان بدين مناسبت طرح ريزي مي شود كه امام عليه السلام به ابن حر فرمود: شما گناهان بسياري داري، نياز به توبه اي داري كه گناهانت را بشويد.

اين مطلب انسان را در تكاپوي حالات ابن حر مي اندازد او چگونه زندگي مي كرد كه امام او را گنهكار مطرود مي داند. از تحقيقاتي كه مرحوم مقرم انجام داده است با توجه به تطبيق، بعضي از قسمتها را مي نويسم.

ابن حزم مي نويسد: ابن حر داراي عقيده ي عثماني بود. بنزد معاويه رفت و بحكومت او پيوست و از بيعت با علي عليه السلام سرپيچي كرد و در روزهاي صفين در صف لشكر معاويه بر عليه علي عليه السلام مي جنگيد.

طبري مي نويسد: ابن حر از متمردين بر دين بود؛ بواسطه اينكه اموال مردم را غارت مي كرد و راههاي عمومي مردم را سد مي كرد.

دينوري مي گويد: وقتي مختار قيام كرد و انتقام خون حسين عليه السلام را مي طلبيد از عبيدالله بن حر جعفي دعوت كرد او نپذيرفت. مختار خانه اش را خراب كرد و همه ي دارائيهايش را مصادره نمود و زن او را در زندان كوفه حبس كرد. [1] .

علاوه بر اينكه شواهدي است دال بر اينكه او در صف خوارج بوده است زيرا وقتي نسبت به همسري سختگيري مي كرد برادرش عكرمة او را ازدواج كرد وقتي خبرش به ابن حر رسيد با عكرمه بنزد علي عليه السلام جهت شكايت آمدند. به عكرمه گفت: دشمني خودت را بر ما ظاهر كردي. آنگاه از علي عليه السلام قضاوت عادلانه خواست. علي عليه السلام همسرش را نزد مرد موثقي گذاشت تا فرزند او بدنيا آيد. وقتي بچه متولد شد، تحويل عكرمة داد. سپس زن را به عبيدالله داد، و عبيدالله بشام برگشت.

نمونه هايي از گناهان او را خوانده ام. با وجود معاصي كه صفحه قلب او را تاريك كرد راه تفكر را بسته، و مجال براي انديشيدن باقي نگذاشته. اينجاست كه امام حسين عليه السلام را جواب منفي مي دهد و بعدها با اشعاري اعلان ندامت مي كرد. ولي بنظرم ندامت او نيز واقعي نبوده زيرا وقتي مختار قيام كرد او نيز حمايت از انقلاب


او نكرد تا اينكه اموال او مصادره شد.

بررسي موضوع

آنچه كه مسلم است شهادت در ركاب امام حسين عليه السلام فضيلتي دارد كه نزد خداوند مضبوط است، و نيز بعنوان توبه ي واقعي گناهان را محو مي كند. لذا از عبيدالله بن حر جعفي دعوت به شهادت مي كند ولي او نمي پذيرد.