آينده ي امرش كرارا بيان شد. قبل از شهادتش وقتي كه در دامن پيامبر و فاطمه و علي عليه السلام بوده است از طريق جبرئيل شهادت او خبر داده شد. و يا اينكه امام حسين عليه السلام جملاتي را فرمود كه بدون هيچگونه ابهامي آينده مسافرت را مشخص نمود. بنابراين عاقبت امر امام مجهول نيست.

ديگر اينكه: بعضي ها فكر مي كنند امام خود را به هلاكت انداخت. اين قسمت دليل خوبي است بر گفته هائي كه قبلا بيان داشته ايم كه امام عليه السلام با اختيار خود حركت كرد جبري در كار نبود. زيرا امام اين راه را از طريق هدايتهائي وحي و افكار دورانديش خود انتخاب مي كند و عاقبت كار خود را بدست حكيم آفرينش مي سپارد. با اين بيان مي گويد: من در كار خودم مختارم لكن هر اختياري كه از بشر


مي شود وابسته ي به اختيار خداست. او نيز آنچه را در حق من اختيار مي كند همان را مي پذيرم.

علاوه بر اينكه قرآن عاقبت كار متقين را مشخص نمود. و فرمود: آينده ي انسانهاي الهي در رحمت گسترده ايزدي است و از سفره ي او بهره مي برند. و آنانيكه در صف متقين نيستند عاقبتي ندارند. زيرا خود را در هلاكت اخروي انداختند. بدبخت و روسياه در محشر حاضر مي شوند. «والعاقبة للمتقين» اين آيه حسن ختام اين بحث باشد.