امام عليه السلام ضمن اينكه حمايت از دين را سرلوحه ي قيام خود قرار مي دهد دفاع از طبقه ضعيف و جامعه ي مستضعف را لازم مي داند و لذا مي فرمايد: نفس و جان من و اهل و خانواده ام با جان شما مردم و خانواده ي شما انسانهاي بي آلايش در راستاي نبرد با طاغوت و طاغوتيان برابر است و مسلمان هستيم بايد فداكاري و ايثارمان بر يك هدف جهت گيري كند و در شكل گيري مبارزه، همه ي مان برابر هستيم. [1] .

همه ما مي دانيم: جان امام با هيچ نفوسي قابل قياس نيست زيرا اگر روزي امر دائر بشود بين اينكه امام را بكشيم يا غير امام را، و چاره اي جز قتل نداريم؛ زيرا از طرف ظالم مجبور به اين كشتن هستيم بايد جان غير امام را گرفت و جان امام سالم بماند.

اين نظريه ي فقهي مطابق فتواي اجماع فقهاء است. ولي با توجه به اهميت حفظ جان امام، حسين بن علي عليه السلام براي خاطر حمايت از اسلام و آزادگي مردم از ظلم و ستم يزيد و اعوان يزيد مي گويد: جان من با جان شما برابر است اگر شما فداكاري كنيد و جان خود را در راه خدا ايثار كنيد بي شك امام شما نيز در راه احياء اوامر الهي جان را به آرزوي ملاقات با خدا در كفه ترازوي حقيقت مي گذارد. و نيز خانواده ي خود را با خانواده شما فرقي نمي دهد آنان را نيز اگر لازم باشد بكشتن مي دهد. همانطور كه جوان رشيد خود علي اكبر را در پيشاپيش بني هاشميان به ميدان فرستاد و صورت جوانش را بخون غلطان ديد. و يا طفل صغير و شيرخوارش را در جلوي چشمانش به شهادت رساندند.