1- مريد شيطان و مخالف رحمن است.

2- سرچشمه فحشاء و فساد است.


3- مانع اجراء حدود خداوند است: اگر كسي زنا و سرقت و يا تجاوز به ناموس مردم كرد حاكم وقت او را حد نزد ظلم به مظلوم نموده، چون زاني و سارق و متجاوز جرئت بيشتري پيدا مي كند و بخود اجازه ي بيشتري را نسبت به تجاوزات بعدي مي دهد.

4- نسبت به غنائم و ماليات اسلامي بي حرمتي مي كند.

5- احكام الهي جابجائي شده است حلال خدا حرام و حرام خدا حلال مي شود.

تمام اين براهين پنجگانه اسناد تاريخي و روايتي دارد. وقتي به مكتب عامه و خاصه مراجعه شود، شواهد زيادي براي هر بندي مي يابيد. و نظرهاي همگام با نظر امام حسين عليه السلام نزد محققين و تاريخ نويسان مي بينيد.