به عبارت ديگر:دين داري با دين شناسي فرق دارد، ممكن است مردم ديندار باشند يعني به آئين خدا و پيامبر عقيده دارند و در انجام مراسم مذهبي كوشش بسياري مي كنند اما دين شناس نيستند و فعاليت هاي آنان غالبا عاميانه و جاهلانه است. در حقيقت مفهوم دينداري آنان اين است كه كافر نشوند و وحدانيت خدا و رسالت را تصديق كنند ولي واقعيت اين نيست بلكه اهداف عاليه اي بدنبال معرفي اسلام است و آن اهداف در قالب دين شناسي مشخص مي شود. برگزاري مجالس يكي از برنامه هاي مهم آن مي باشد كه دقيقا بررسي شد.

نكته ديگر! عرضه نمودن دين خود در محضر دين شناسان كه اين كار بزرگان ما بوده است. از جمله حضرت عبدالعظيم حسني (ره) است كه نسبش با چهار واسطه به امام حسن عليه السلام مي رسد و با امام جواد عليه السلام و امام هادي عليه السلام معاصر است و خود از بزرگان اهل بيت و علماي اسلام به شمار مي رود و در عين حال خدمت امام هادي عليه السلام شرفياب مي شود و مي گويد:

اني اريد ان اعرض عليك ديني فان كان مرضيا تثبت عليه

مي خواهم دين خودم را عرضه كنم اگر مورد پسند شما بود بر آن استوار باشم.

پس از آنكه دين خود و عقايدش را به امام عرضه داشت امام هادي عليه السلام فرمود:

هذا والله دين الله الذي ارضاه لعباده

يعني ديني كه خدا براي بندگانش پسنديده است همين است. بر آن استوار باش و خداوند ترا در زندگي دنيا و آخرت بر حق پايدار بدارد. [1] .