بازگشت

مرثيه خواني و زنده نگه داشتن عاشوراء


جعفر بن عفان خدمت امام صادق مشرف شد. حضرت فرمود: شنيده ام تو درباره جدم حسين عليه السلام خوب شعر مي گوئي! عرض كرد: بلي يابن رسول الله - امام صادق عليه السلام فرمود: بخوان - وقتي شروع كرد، آنقدر امام گريه كرد كه اشكش بر گونه ها و محاسن مباركش جاري مي شود، و به جعفر فرمود: فرشتگان مقرب خدا در اينجا حاضرند، و شعر ترا در مورد جدم حسين عليه السلام شنيدند، و آنان همچون ما و بلكه بيشتر از ما گريه كردند، هم اكنون خداوند بهشت را بر تو واجب كرده است و گناهانت را آمرزيده و بعد فرمود: من قال في الحسين شعرا فبكي و ابكي به الا و اوجب الله له الجنة و غفرله [1] .

نكته قابل توجه در حديث كميت اين است كه امام صادق عليه السلام مداحي در حق اهل بيت عصمت و طهارت را همچون أذكار دانست. فرضا اگر كسي لا اله الا الله بگويد و بجاي آن مداحي پيرامون ائمه عليهم السلام بكند از نظر پاداش برابر است.

آيا اين تساوي بدون حكمت و فلسفه خواهد بود؟ قهرا اساس اين برابري با ملاحظه فوائد و ثمرات شعر خواني هايي است كه در محافل و مجالس براي آل رسول (ص) مي شود كه همان احياء شعائر خداوند است. همانگونه مسجد از شعائر الهي است و زنده نگه داشتن آن بر همه مسلمانان واجب و ضروري است،


احياء جلسات ائمه به خصوص مجلس ابا عبدالله الحسين بر همگان ضروري است، روي اين جهت ائمه عليهم السلام به عناوين گوناگون ارادت مندان خود را به اقامه مجالس گريه براي امام حسين عليه السلام ترغيب مي كردند به گونه اي كه امام صادق تمام فريادها و گريه ها را مكروه دانست، ولي فرياد و گريه بر سيدالشهدا را بسيار مطلوب مي داند.

قال الصادق عليه السلام: كل الجزع و البكاء مكروه سوي الجزع و البكاء علي الحسين عليه السلام

يعني همه ي فرياد كشيدن و گريه كردن كراهت دارد جز فرياد و گريه بر حسين عليه السلام [2] .


پاورقي

[1] معالي السبطين، جلد 1، ص 152 - مقتل مقرم، نقل از ابوالفرج اصفهاني، جلد 5، ص 118.

[2] معالي السبطين، ج 1، ص 149.