گريستن در مصيبت سيدالشهدا، به عنوان عبادتي ارزشمند كه موجب تقرّب الي الله مي شود، مورد تأكيد، عترت طاهره(ع) بوده است. امام هشتم به ريّان بن شبيب فرمود:

«يا ابن الشبيب ان كنت باكياً لِشيء فابك للحسين بن علي بن ابي طالب؛

اگر بر چيزي مي گريي، بر حسين مويه كن.»

در همين باب علاّمه مجلسي(ره) در بحارالانوار، با نام «ثواب البكاء علي مصيبته و....» سي و هشت روايت در فضيلت گريه بر سيدالشهدا و ساير ائمه گزارش كرده است.