از هنگامي كه امام حسين (ع) به شهادت رسيد. شاعران آزاده اين واقعه را به تصوير كشيده اند و در سوگ سالار شهيدان ناليده و هر يك در فراخور حال سوگنامه ها سروده اند. در دوره صفوي كه تشيع گرايي رونق مي يابد عاشورا سرايي نيز بسيار رواج مي گيرد، كه اوج اين عاشورا سرايي در تركيب بند محتشم نمودار شده است ، زيرا محتشم با ذوق سرشار خويش و احاطه در احاديث و روايات اسلامي چنان آن را ترسيم كرده است كه گويي نه تنها اين واقعه را ديده بلكه در آن شركت داشته است تا جايي كه خواننده را باخويش همنوا مي سازد. از طرفي ديگر او هدفي والاتر از مرثيه سرايي دارد و آن بيان كننده حقيقتي است كه هميشه ستمگران تاريخ قصد پنهان كردن آن را داشته اند.